Φρανκ Σινάτρα

Frank Sinatra γεννήθηκε Δεκέμβριος 12, 1915, Hoboken στην πολιτεία του New Jersey (Ηνωμένες Πολιτείες) με τους γονείς της Ιταλικής προέλευσης. Αν και τραγούδησε για αρκετά χρόνια, έκανε το ντεμπούτο του το 1935 ενσωματώνοντας την τζαζ μπάντα Hoboken Four. Αυτό επιβεβαιώνει την πρώτη δοκιμή στη διαθήκη του να ζήσουν από το τραγούδι και θα βρείτε μια σειρά από δεσμεύσεις στον τομέα των επαγγελματικών ορχήστρες (η Ορχήστρα Τόμι Ντόρσι, η σάλπιγγα του Harry James), 1942 ή μέχρι να αποφασίσει να πάει σόλο. Έκανε τα πρώτα του βήματα πριν από τις κάμερες στο μουσικό "Reveille Με Μπέβερλι". Αντιληπτές από Columbia Records, υπέγραψε μια συμφωνία που θα σώσει κοντά σε τριακόσια τίτλους μέχρι το 1952. Φρανκ Σινάτρα είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες στο Χόλιγουντ και ψηφίστηκε ένας πυροβολισμός. Διχασμένος ανάμεσα γυρίσματα για ταινίες, βιβλία και τηλεοπτικές εκπομπές ρεκόρ, ο Frank Sinatra ήταν ο καλλιτέχνης που αφήνει το σημάδι του στην αμερικανική πολιτιστική ζωή. Ερμηνείες του από το "Strangers In The Night" ή του "My Way" από το crooner είναι νούμερο ένα και του χάρισε το παρατσούκλι «Η Φωνή». Το 1994 έδωσε την τελευταία συναυλία του πριν από τη λήψη μια σύντομη καταφύγιο μετά από μια γεμάτη σταδιοδρομία. Πέθανε May 14, 1998, αλλά εξακολουθούν να λάμπει στο στερέωμα των άστρων.

πληροφορίες από την ιστοσελίδα : http://www.stars-celebrites.com

Diana Krall

Diana Krall γεννήθηκε Στις 16 Νοεμβρίου 1964 στο Nanaimo, Καναδάς. Ανάγλυφη σε οικογένεια μουσικών, σπούδασε πιάνο από την ηλικία των 4 και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της ζωής του σε μια μουσική καριέρα. Έλαβε υποτροφία για σπουδές στο Ωδείο στο Berkeley, και έγινε μαθητής του Τζίμι Rowles στο Λος Άντζελες. Μετά από μια σύντομη επιστροφή στον Καναδά είναι τελικά στη Νέα Υόρκη το 1990 μετακινήθηκε προς το ζην παίζοντας σε ένα τζαζ τρίο. Τρία χρόνια αργότερα, θα κυκλοφορήσει το πρώτο του solo album: "Ενίσχυση Out" και το κοινό γίνεται σημείο αναφοράς για την τζαζ τραγούδι. Είναι αλήθεια ότι η Diana έχει όλα όσα χρειάζεστε, τη φωνή, σταθερή και ήπια την ίδια στιγμή, ο ρυθμός, αρμονία και πάνω από όλα την φιληδονία που μας κάνει ταξίδια στο τέλος του ονείρου. Εκείνη αφήνει πολλά άλμπουμ που όλα επιβεβαιώνουν το ταλέντο του, αλλά το 1999 με το "Όταν κοιτάζω στα μάτια σου" που ξεσπά την καριέρα του. 
Είχε απονεμηθεί το Grammy για Best Jazz performer των κινητών αξιών του και να περάσει σε όλους το προβάδισμα. Το 2001, θα κυκλοφορήσει το "The look of Love" τα οποία πωλούνται αρκετά εκατομμύρια αντίτυπα και για τα οποία αναγνωρίζεται ευρέως στον Καναδά κατά τη Victoires de la Musique. Το 2003 Diana Krall γυναίκα lElvis Costello, με τον οποίο έχει δύο γιο, τον Δεκέμβριο του 2006 (Ντέξτερ και Frank). Το 2006, για την επιστροφή του (μετά το "The Girl In The Other Room", συν-συγγραφέας με τον σύζυγό της Elvis Costello το 2004) με "Από αυτή τη στιγμή και μετά, η Diana Krall παραδίδει ένα άλμπουμ επανειλημμένα επισημάνει σε λιγότερο σιροπώδους ήχους όσο και το προηγούμενο, σημειώνοντας μια επιστροφή στις πηγές ότι οπαδοί θα εκτιμήσουν την όμορφη ξανθιά.

πληροφορίες από την ιστοσελίδα : http://www.stars-celebrites.com/KRALL-DIANA/O/gr-krall.htm

Swing (1935-1945)

Από το 1935, το νέο στυλ ονομάζεται «Σουίνγκ» (Swing) και αποτελεί ουσιαστικά ένα ενδιάμεσο σταθμό ανάμεσα στην παραδοσιακή και στη μοντέρνα τζαζ. 

Η ονομασία του προέρχεται από το αγγλικό ρήμα swing, που σημαίνει κουνιέμαι. Εξαιτίας του δυναμικού του ρυθμού συνδέθηκε στενά με το χορό.

Κύριος εκπρόσωπος της μουσικής σουίνγκ θεωρείται ο Μπένι Γκούντμαν (Benny Goodman). Ο Γκούντμαν κατάφερε να συνενώσει μουσικούς διαφορετικής φυλετικής προέλευσης για πρώτη φορά στην Αμερική εκείνης της εποχής, που μαστίζονταν από ρατσιστικά φαινόμενα.

Θεωρήθηκε επίσης μοναδικός εκτελεστής κλαρινέτου (με μεγάλο κλασικό ρεπερτόριο και ηχογραφήσεις με σπουδαίες συμφωνικές ορχήστρες).

πληροφορίες από την ιστοσελίδα : http://digitalschool.minedu.gov.gr

Τα χαρακτηριστικά της τζαζ μουσικής.

Η μουσική τζαζ αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές και πολύπλοκες μορφές έκφρασης των ανθρώπινων συναισθημάτων και καλύπτει μια περίοδο που δεν είναι ιδιαίτερα εκτενής χρονικά, αλλά έχει επηρεάσει και εξακολουθεί να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ιστορία της μουσικής.

Η τζαζ παρουσιάζει ιδιομορφίες σε σχέση με τη δυτικοευρωπαϊκή μουσική παράδοση, καθώς δεν χρησιμοποιεί μόνο τις βασικές κλίμακες της ευρωπαϊκής μουσικής, δηλ. μείζονες και ελάσσονες, αλλά και πολλές άλλες κλίμακες που χρησιμοποιούνται σε μίξη με τις ευρωπαϊκές αρμονίες.

Οι ρυθμοί της τζαζ μουσικής είναι σύνθετοι και με συνεχείς παραλλαγές που εναλλάσσονται, συνήθως σε μέτρα 2/4 ή 4/4.

Κύριο χαρακτηριστικό της τζαζ είναι πως τα όργανα χρησιμοποιούνται όπως η ανθρώπινη φωνή.

Οι δύο βασικές φόρμες που χρησιμοποιούνται στη τζαζ είναι το μπλουζ (ένα κύριο θέμα, κατά κανόνα 12 μέτρων) και η μπαλάντα (συνήθως 32 μέτρων).

πληροφορίες από την ιστοσελίδα :http://digitalschool.minedu.gov.gr

Η τζαζ δε σταματά ποτέ (Δεκαετία του 1970 μέχρι και σήμερα)

Μετά τη δεκαετία του 1960, εμφανίζονται ρεύματα όπως «άβανγκαρντ» (avant-garde), «λάτιν» (latin), «άσιντ τζαζ» (acid jazz) κ.ά.

Ακόμα και συνθέτες μουσικής του 20ου αι. έχουν γράψει επηρεασμένοι από τη τζαζ μουσική (όπως οι Κουρτ Βάιλ, Τζορτζ Γκέρσουιν, Λέοναρντ Μπέρνσταϊν κ.ά.). O Κλωντ Ντεμπισύ το 1908

συνέθεσε το έργο «Gollywog’s Cakewalk», ο Ιγκόρ Στραβίνσκι έγραψε συνθέσεις σε στυλ ράγκταϊμ και συνέθεσε το «Ebony Concerto» για το τζαζίστα Γούντι Χέρμαν (W. Herman), ενώ ο Άλμπαν Μπεργκ χρησιμοποίησε στοιχεία τζαζ στην όπερα «Lulu».

Η τζαζ μουσική πλέον αναγνωρίστηκε ως η μουσική που αντιπροσώπευε την ελευθερία. Οι μουσικοί άρχισαν να χρησιμοποιούν στοιχεία της τζαζ στις συνθέσεις τους, δημιουργώντας νέα είδη μουσικής.

  Εξάλλου, όπως έχει πει και ο συγγραφέας και διευθυντής του περιοδικού «Jazz Magazine», Φίλιπ Κάρλς (Ph. Carles): «η έννοια της τζαζ δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη μουσική. Αν προσπαθήσουμε να την ερμηνεύσουμε αποκλειστικά με μουσικολογικούς όρους, τότε παραβλέπουμε το πιο σημαντικό της σημείο, το βασικό της κλειδί, ότι πάνω απ’ όλα η τζαζ είναι μια στάση ζωής, ένας τρόπος να αντιμετωπίζεις τον κόσμο και την καθημερινή ζωή».

πληροφορίες από την ιστοσελίδα :http://digitalschool.minedu.gov.gr

Ντιουκ Έλλινγκτον

Ο Ντιουκ Έλλινγκτον («Duke» Ellington, 1899-1974) ήταν ο σημαντικότερος συνθέτης του 20ου αι., από πλευράς αριθμού συνθέσεων και ποικιλίας φορμών της τζαζ.

Συνέθεσε πολλά είδη Αμερικάνικης μουσικής-ράγκταϊμ, μπλουζ-με ένα στυλ που το διακρίνει η αμεσότητα και η απλότητα στην έκφραση.

Έγινε πολύ γνωστός με τη συμβολή του στη δημιουργία της διασκευασμένης τζαζ για μεγάλη ορχήστρα (Big Band), χαρακτηριστικό της περιόδου του σουίνγκ.

πληροφορίες από την ιστοσελίδα : http://digitalschool.minedu.gov.gr

Ο Λούις Άρμστρονγκ

Ο Λούις Άρμστρονγκ (Louis Armstrong, 1900- 1971) θεωρείται ο πρεσβευτής της τζαζ. Ονομάστηκε μεγαλοφυΐα της τζαζ και «ο μεγαλύτερος τρομπετίστας όλων των εποχών». Εμπλούτισε τον ήχο του οργάνου του με μια ποικιλία χρωματισμών και ποικιλμάτων. Είναι επίσης γνωστός για το λεγόμενο «scat singing» (πρόκειται για φωνητικό αυτοσχεδιασμό πάνω σε συλλαβές χωρίς νόημα, το οποίο αποτέλεσε σημαντική τάση στην ιστορία της τζαζ). Ηχογράφησε την τελευταία του επιτυχία, το «What a Wonderful World» το 1968, το οποίο χρησιμοποιήθηκε το 1988 στην ταινία «Good Morning,Vietnam».

Gretchen Parlatο

H Gretchen Parlatο, μια από τις πιο εντυπωσιακές τραγουδίστριες της τζαζ βραβεύτηκε ως η καλύτερη φωνή της τζαζ από τους αναγνώστες γνωστού αμερικάνικου περιοδικού.

Η Gretchen Parlatο κατάγεται από μουσική οικογένεια, καθώς o πατέρας της Dave ήταν ο μπασίστας του Frank Zappa και άλλων ξεχωριστών τζαζμεν. Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και ξεκίνησε να τραγουδά, όταν ήταν δύο χρονών. Σπούδασε εθνομουσικολογία και ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έγινε δεκτή (το 2001) στο Thelonious Monk Institute of Jazz Performance.

Δυο χρόνια αργότερα κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Τζαζ Τραγουδιού του εν λόγω Ιδρύματος και αμέσως μετά, ξεκίνησαν οι συμμετοχές της, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι περισσότερες από 50, σε album γνωστών καλλιτεχνών, όπως οι Esperanza Spaulding, Kenny Barron, Lionel Loueke και Terence Blanchard. Έχει συνεργαστεί επίσης, με τον θρύλο Wayne Shorter.

Aretha Franklin

Η Aretha Franklin είναι Αμερικανή τραγουδίστρια, συνθέτης, και πιανίστρια. Στους θαυμαστές της είναι γνωστή ως "Βασίλισσα της Σόουλ". Είναι φημισμένη για τις σόουλ ηχογραφήσεις της, αλλά έχει τραγουδίσει επίσης τζαζ, ροκ, blues, ποπ, γκόσπελ, μέχρι και όπερα. Είναι ευρύτατα αναγνωρισμένη για το γεμάτο πάθος ερμηνευτικό της στυλ, και τις φωνητικές της δυνατότητες.

Η Aretha Franklin, είναι η δεύτερη πιο πολυβραβευμένη γυναίκα στην ιστορία των βραβείων Γκράμι. Έχει κερδίσει 20 βραβεία, στα οποία συμπεριλαμβάνονται το βραβείο του Ζωντανού Θρύλου και αυτό της Συνολικής Προσφοράς. Μεταξύ του 1968 και του 1975 κέρδισε έξι συνεχόμενα βραβεία, ενώ για το διάστημα αυτό, η κατηγορία "Καλύτερη Γυναικεία R&B Φωνητική Ερμηνεία" πήρε το παρατσούκλι "Το βραβείο της Aretha".

Η Aretha Franklin είχε ένα σύνολο είκοσι νούμερο 1 σινκλς στο Billboard R&B Singles Chart. Δύο από αυτά, το "Respect" τη δεκαετία του 1960 και το ντουέτο της με τον George Michael τη δεκαετία του 1980, "I Knew You Were Waiting (For Me)" ανέβηκαν μέχρι την πρώτη θέση του Billboard Hot 100.

πληροφορίες από την ιστοσελίδα: http://www.gopop.gr

Έιμι Γουάινχαουζ

Η Έιμι Τζέιντ Γουάινχαουζ γεννήθηκε στης 14 Σεπτεμβρίου   ήταν βρετανίδα τραγουδίστρια και συνθέτρια, γνωστή για τα δυναμικά της contralto φωνητικά και την εκλεκτική μίξη διάφορων μουσικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων της σόουλ, τζαζ και Rhythm n Blues μουσικής σκηνής. 

Στις 14 Φεβρουαρίου 2007, κέρδισε ένα βραβείο Brit, αυτό της Καλύτερης Βρετανίδας Γυναίκας Καλλιτέχνιδας, ενώ είχε προταθεί επίσης για το βραβείο Καλύτερου Βρετανικού Άλμπουμ. Έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο Ιvor Novello, μία φορά το 2004 για το ''Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι''  για το τραγούδι Stronger Than Me, μία φορά το 2007 για το ''Καλύτερο Εναλλακτικό Τραγούδι'' για το τραγούδι Rehab, και μία φορά το 2008 για το ''Καλύτερο Τραγούδι''  για το τραγούδι Love Is A Losing Game, μεταξύ άλλων σημαντικών διακρίσεων. Το άλμπουμ είναι το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ της δεκαετίας 2000-2009 στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Η Γουάινχαουζ βρέθηκε νεκρή στις 23 Ιουλίου 2011 στο σπίτι της στο Λονδίνο. Αιτία του θανάτου ήταν υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μετά από περίοδο αποτοξίνωσης. Η οικογένεια της Γουάινχαουζ και φίλοι της παρακολούθησαν την κηδεία της στις 26 Ιουλίου 2011. Τον Άυγουστο του 2011, το άλμπουμ της Back To Black έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του 21ου αιώνα σε πωλήσεις του Ηνωμένο Βασίλειο. 

Kind Of Blue

Εμβληματικός δίσκος της τζαζ μουσικής, που γράφτηκε από τον Αμερικανό τρομπετίστα Μάιλς Ντέιβις (1926-1991) και κυκλοφόρησε το 1959. Η επιρροή του ξεπέρασε τα στενά όρια της τζαζ και σήμερα θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά επιτεύγματα του 20ου αιώνα.

Το Kind of Blue κυκλοφόρησε στις 17 Αυγούστου  1959 από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia. Η επιτυχία του ήταν βραδυφλεγής, καθώς την εποχή εκείνη κριτική και κοινό συζητούσαν για τον δίσκο του Ορνέτ Κόλμαν The Shape of Jazz to Come και τις καινοτομίες που προσκόμιζε στην τζαζ. Σήμερα, το Kind of Blue θεωρείται ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον χώρο της τζαζ και ίσως η κορυφαία στιγμή της μουσικής προσφοράς του Μάιλς Ντέιβις.

Η κριτική του αποδοχή υπήρξε σχεδόν ομόφωνη. Το 2003 συμπεριλήφθηκε στο Νο12 στον κατάλογο με τους «500 κορυφαίους δίσκους όλων των εποχών», που συνέταξε το περιοδικό Rolling Stone. O δίσκος έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για μουσικούς εκτός της τζαζ μουσικής, όπως ο κιθαρίστας Ντουέιν Όλμαν και ο οργανίστας Ρίτσαρντ Ράιτ.

πληροφορίες από την ιστοσελίδα : http://www.sansimera.gr

Η ΤΖΑΖ 

Η Jazz  είναι ένα μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη ,όπως Ράγκταϊμ ,Τζαζ Νέας Ορλεάνης, Ντίξιλαντ, Μπούγκι, Σουίνγκ, Μπίμποπ, Κουλ τζαζ, Χαρντ μποπ , Φρι τζαζ, Φιούζον ,Άσιντ τζαζ, Έθνο-τζαζ ,Λάτιν τζαζ ,τα οποία στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον αυτοσχεδιασμό.

  Η διάδοση της τζαζ μουσικής στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη μετανάστευση ή τις περιοδείες πολλών έγχρωμων και μη μουσικών.  

Οι μουσικοί της Νέας Ορλεάνης είχαν αρχίσει να περιοδεύουν σε ολόκληρη την Αμερική από πολύ νωρίς και σε κάθε τόπο αποτελούσαν ερέθισμα για τους ντόπιους μουσικούς, γεγονός που βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη και εξέλιξη της τζαζ.

Journey into Jazz

Το έργο Journey into Jazz του Αμερικανού συνθέτη Gunther Schuller(γεν.1925) και κείμενο του Αμερικανού ιστορικού και μουσικοκριτικού Nat Hentoff(γεν.1925), είναι γραμμένο για συμφωνική ορχήστρα, τζαζ, μπάντα αλλά και αφηγητή, καθώς στο έργο περιγράφεται το ταξίδι μύησης του νεαρού Eddy Jackson στη μουσική τζαζ. Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζετε είναι ότι στο έργο συγχωνεύονται στοιχεία κλασικής μουσικής με τζαζ, κάτι που ο ίδιος ο συνθέτης το 1957 περιέγραψε με το δικό του όρο "Third Stream".

  Gunther Schuller                                                                                                                              Nat Hentoff

                                                       

Black Orpheus

Πρόκειται για κινηματογραφική ταινία (1959), σε σκηνοθεσία του  Marcel Camus, στην οποία προβάλλεται μια μοντέρνα διασκευή του αρχαίου ελληνικού μύθου του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ορφέας μεταβαίνει στον Κάτω Κόσμο για να πείσει το Άδη να αφήσει την Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη. Τόσο γλυκιά ήταν η μουσική που έπαιξε με τη λύρα του ο Ορφέας στον Άδη, ώστε ο άρχοντας του Κάτω Κόσμου συναίνεσε στην επιστροφή της Ευρυδίκης στους ζώντες, υπό έναν όρο: ο Ορφέας να μην κοιτάξει πίσω του έως ότου και οι δύο βγουν εκτός Κάτω Κόσμου. Λίγο πριν από την έξοδο τους, ο Ορφέας αγωνιώντας για την αγαπημένη του, κοίταξε πίσω του. Αυτή, στέλνοντας του ένα "αντίο", εξαφανίστηκε από κοντά του...οριστικά. Η πανέμορφη μουσική, καθώς και το εξωτικό Ρίο ντε Τζανέιρο, προσδίδουν στον μύθο μία ξεχωριστή διάσταση, αναδεικνύοντας την ταινία ως μία από τις λυρικότερες και πιο εμπνευσμένες του παγκοσμίου κινηματογράφου. 

Ο Scott Joplin (1868-1917)

Παρά το γεγονός ότι ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος έληξε το 1865 και έφερε την απελευθέρωση των δούλων, η ζωή των νέγρων ήταν ακόμα δύσκολη, αφού δεν τύγχαναν ευρείας αποδοχής από τους λευκούς Αμερικανούς και συνήθως έκαναν χαμηλά αμειβόμενες ανειδίκευτες δουλειές. Ωστόσο, οι νέγροι μουσικοί τύγχαναν αποδοχής από τους λευκούς, μόνο όμως ως διασκεδαστές σε χορούς και σε υποδεέστερους χώρους και τύπους μουσικής δραστηριότητας. Αυτός όμως, που κατάφερε να εδραιώσει την εκτίμηση των νέγρων μουσικών ως αξιόλογων μουσικών ήταν ο Scott Joplin  που έπαιζε στο κλαμπ "Maple Leaf" στην πόλη Σεντάλια του Μισούρι. Φυσικά το regtime προϋπήρχε του Joplin αλλά τα regtime έργα του είχαν τόση υψηλή ποιότητα που έγιναν μεγάλες επιτυχίες.

Regtime

Το regtime είναι ένα μουσικό είδος που αναπτύχθηκε από τα τέλη του 19ού αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα στη Νότια Αμερική, σε περιοχές όπως το Μέμφις, το Σεντ Λούις, το Σικάγο, τη Νέα Ορλεάνη και αλλού. Αμέσως αγαπήθηκε πολύ, απέκτησε φανταστικό κοινό και σύντομα διαδόθηκε και στην Ευρώπη. 

Η regtime εκτελεί  ένα σταθερό ρυθμικό σχήμα, συνήθως των 2/4 ή 4/4, που θυμίζει εμβατήριο και ακούγεται σαν "ουμ-παμ, ουμ-παμ", σε τέταρτα ή όγδοα. 


Η διάδοση του regtime εκείνη την εποχή αύξησε κατά πολύ τις πωλήσεις πιάνων!